Intussen zijn we de taakjes gewoon:

Twee kinderen zijn elke week verantwoordelijk voor de kippetjes.

Elke dag controleren we hoeveel eitjes er werden gelegd.

We noteren de legdatum op het ei en brengen dit naar de koelkast in de eetzaal.

Daar hangen onze affiches uit die reclame maken om de eitjes aan te kopen.

De centjes die onze school ontvangt, worden verzameld in onze kippenspaarpot.

We tellen de munten op en rekenen uit hoeveel eitjes er dus aangekocht werden met dat geld.

Bv. Juf Karen gaf ons vorige keer €1 en zei dat ze 6 eitjes kocht. Eén eitje kost 15 cent dus wisten we... dat ze 10 cent terug moest krijgen!

(Door op te tellen óf te vermenigvuldigen! Daarna af te trekken.)

Elke donderdag vullen onze kippenverantwoordelijken de graantjes aan en zorgen met zaagsel voor een gezellig warm hokje.

Maar! Probleem! De graantjes waren op.

We spraken onze spaarcentjes aan.

Hoeveel hadden we al verzameld?

We ontdekten dat al die munten tellen het handigst is in stapeltjes van €1.

We telden op: €17 en 35 cent.

Samen gingen we naar de directeur en vroegen of ons bedrag voldoende was voor de prijs van een nieuwe zak graantjes.

En ja hoor!

​