Op vrijdag 8 november trokken we, goed beschermd tegen weer en wind, naar Diksmuide. We hadden enkele weken eerder immers de wedstrijd op www.nooitmeeroorlog.be gewonnen. 

Onze eerste halte was het militair Duits kerkhof in Vladslo. De mist maakte niet alleen het zicht troebel, ook onze stemmen werden verzacht bij het zien van al die graven, al dat leed. 

Na Vladslo ontmoetten we een (net niet) echte soldaat op het militait Belgisch kerkhof te Keiem, een plek waar de strijd woedde en de soldaten vochten voor hun vaderland. Wat moet het vreselijk zijn geweest, die oorlog. 

Na de ceremonie kregen we een echte soldatenmaaltijd aangeboden. Ook zij die geen hutsepot lustten schenen uit respect voor de soldaten van toen met veel smaak te eten. 

In de namiddag verkenden we de 22 verdiepingen van de Ijzertoren. We zagen hoe mensen moesten vluchten, we konden zelf ruiken hoe het mosterd- en chloorgas geurde in de laatste jaren van de grote oorlog. Wat moet er veel verdriet zijn geweest ... 

Onze laatste halte was bij de dodengangen op de oever van de ijzer. Dat daar mensen in hebben kunnen overleven, dat het mogelijk is dat je daar vier jaar in vertoeft. 

Dit staat vast: we hebben mateloos veel respect voor elke soldaat, of hij nu Belg, Duitser, Brit, Fransman, ... is en zijn familie. We vergeten dit nooit meer! Voor ons: NOOIT MEER OORLOG ALSJEBLIEFT!!! 

VOOR MEER FOTO'S, KLIK HIER: